|
Najnowsze:  Niedziele
Święta
Patronat:  |
 Powrót
ŻYCIE W CHRYSTUSIE  sobota, 1 listopada 2008, 21:00
Dodał: (Admin)
Wiemy z Objawienia, że po śmierci istnieje osobowa odpowiedzialność za czyny dokonane przez każdego człowieka. Bóg odda sprawiedliwość zarówno prześladowanym za wiarę męczennikom, jak też prześladowcom i apostatom za ich odejście od Niego. Oczekując na ostateczny triumf sprawiedliwych, trzeba umieć już tu na ziemi korzystać w miłości z praw dających perspektywę życia wiecznego.
Prawo do życia wiecznego daje nam wiara w Jezusa Chrystusa. Bóg Ojciec oddał w ręce swego Jednorodzonego Syna wszystko – także życie ludzkie. Przywołane w dzisiejszej Ewangelii wskrzeszenie Łazarza umacnia w naszych sercach tę wiarę i daje gwarancję mocy Jezusa, dzięki której przy końcu świata wzbudzi On także nasze ciała do nowego życia i staniemy się „nowym stworzeniem”. Uczestnicząc już teraz we wspólnocie z Chrystusem, możemy mieć uzasadnioną nadzieję, że razem z Nim zmartwychwstaniemy, gdy to życie i ta ziemia przeminą, a nastanie nowa ziemia i nowe niebo.
autor: bp Andrzej F. Dziuba
„Jezus rzekł: «Czyż nie powiedziałem ci, że jeśli uwierzysz, ujrzysz chwałę Bożą?»” (J 11, 40)
Liturgia słowa
PIERWSZE CZYTANIE (Dn 12, 1-3)
Czytanie z Księgi proroka Daniela
Ja, Daniel, płakałem i usłyszałem to słowo Pańskie:
«W owych czasach wystąpi Michał, wielki książę, który jest opiekunem dzieci twojego narodu. Wtedy nastąpi okres ucisku, jakiego nie było, odkąd narody powstały, aż do chwili obecnej. W tym czasie naród twój dostąpi zbawienia, każdy, kto się okaże zapisany w księdze. Wielu zaś, co posnęli w prochu ziemi, zbudzi się: jedni do wiecznego życia, drudzy ku hańbie, ku wiecznej odrazie. Mądrzy będą świecić jak blask sklepienia, a ci, którzy nauczyli wielu sprawiedliwości, jak gwiazdy przez wieki i na zawsze».
PSALM (Ps 42, 2-3. 5; Ps 43, 3. 4)
Psalm dzisiejszej liturgii wyraża największe pragnienie naszego serca – tęsknotę za zjednoczeniem z Bogiem. Jest ona marzeniem tęsknotą za życiem wiecznym, za wieczną radością przebywania w chwale Bożej.
Refren: Boga żywego pragnie moja dusza.
Jak łania pragnie wody ze strumienia, *
tak dusza moja pragnie Ciebie, Boże.
Dusza moja Boga pragnie, Boga żywego, *
kiedyż więc przyjdę i ujrzę oblicze Boże?
Ref.
Rozpływa się we mnie moja dusza, *
gdy wspominam, jak z tłumem kroczyłem do Bożego domu.
W świątecznym orszaku, *
wśród radości i chwały.
Ref.
Ześlij światłość i wierność swoją, *
niech one mnie wiodą.
Niech mnie zaprowadzą na Twą górę świętą *
i do Twoich przybytków.
Ref.
I przystąpię do ołtarza Bożego, *
do Boga, który jest moim weselem i radością.
I będę Cię chwalił przy dźwiękach lutni, *
Boże mój, Boże.
Ref.
DRUGIE CZYTANIE (Rz 6, 3-9)
Czytanie z Listu świętego Pawła Apostoła do Rzymian
Bracia:
Czyż nie wiadomo wam, że my wszyscy, którzyśmy otrzymali chrzest zanurzający w Chrystusa Jezusa, zostaliśmy zanurzeni w Jego śmierć? Przyjmując więc chrzest zanurzający nas w śmierć, zostaliśmy razem z Nim pogrzebani po to, abyśmy i my wkroczyli w nowe życie, jak Chrystus powstał z martwych dzięki chwale Ojca.
Jeżeli bowiem przez śmierć, podobną do Jego śmierci, zostaliśmy z Nim złączeni w jedno, to tak samo będziemy z Nim złączeni w jedno przez podobne zmartwychwstanie. To wiedzcie, że dla zniszczenia grzesznego ciała dawny nasz człowiek został razem z Nim ukrzyżowany po to, byśmy już więcej nie byli w niewoli grzechu. Kto bowiem umarł, stał się wolny od grzechu.
Otóż, jeżeli umarliśmy razem z Chrystusem, wierzymy, że z Nim również żyć będziemy, wiedząc, że Chrystus powstawszy z martwych już więcej nie umiera, śmierć nad Nim nie ma już władzy.
ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ (J 3, 16)
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
Tak Bóg umiłował świat,
że dał swojego Syna Jednorodzonego;
każdy, kto w Niego wierzy, ma życie wieczne.
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
EWANGELIA (J 11, 32-45)
Słowa Ewangelii według świętego Jana
Gdy Maria, siostra Łazarza, przyszła do miejsca, gdzie był Jezus, ujrzawszy Go upadła Mu do nóg i rzekła do Niego: «Panie, gdybyś tu był, mój brat by nie umarł».
Gdy więc Jezus ujrzał, jak płakała ona i Żydzi, którzy razem z nią przyszli, wzruszył się w duchu, rozrzewnił i zapytał: «Gdzie go położyliście?»
Odpowiedzieli Mu: «Panie, chodź i zobacz».
Jezus zapłakał.
A Żydzi rzekli: «Oto jak go kochał!».
Niektórzy z nich powiedzieli: «Czy Ten, który otworzył oczy niewidomemu, nie mógł sprawić, by on nie umarł?».
A Jezus ponownie okazując głębokie wzruszenie, przyszedł do grobu. Była to pieczara, a na niej spoczywał kamień.
Jezus rzekł: «Usuńcie kamień!». Siostra zmarłego, Marta, rzekła do Niego: «Panie, już cuchnie. Leży bowiem od czterech dni w grobie».
Jezus rzekł do niej: «Czyż nie powiedziałem ci, że jeśli uwierzysz, ujrzysz chwałę Bożą?».
Usunięto więc kamień. Jezus wzniósł oczy do góry i rzekł: «Ojcze, dziękuję Ci, żeś Mnie wysłuchał. Ja wiedziałem, że Mnie zawsze wysłuchujesz. Ale ze względu na otaczający Mnie lud to powiedziałem, aby uwierzyli, żeś Ty Mnie posłał».
To powiedziawszy zawołał donośnym głosem: «Łazarzu, wyjdź na zewnątrz!». I wyszedł zmarły, mając nogi i ręce powiązane opaskami, a twarz jego była zawinięta chustą.
Rzekł do nich Jezus: «Rozwiążcie go i pozwólcie mu chodzić!». Wielu więc spośród Żydów przybyłych do Marii ujrzawszy to, czego Jezus dokonał, uwierzyło w Niego.
"Dzień Pański" publikujemy dzięki uprzejmości Ojców Paulistów i Wydawnictwa "Edycja Świętego Pawła".
Warto zobaczyć:
Biuletyn "Dzień Pański" - informacje
Wydawnictwo Edycja Świętego Pawła - informacje
www.liturgia.pl
|
