|
Najnowsze:  Niedziele
Święta
Patronat:  |
 Powrót
GŁOS BOGA - III Niedziela Adwentu  piątek, 12 grudnia 2008, 17:45
Dodał: (Admin)
Najtrudniejszym zadaniem proroka jest ukazywanie ludziom ich wad, braków i grzechów oraz nawoływanie do nawrócenia. Nikomu nie przychodzi łatwo przyznać się do swoich błędów, dlatego wołanie Izajasza wywołuje agresję i sprzeciw, jednak mimo to prorok z radością przeżywa swoje posłannictwo i odważnie realizuje powierzone mu zadanie.
Jan Chrzciciel tak określa swoją misję: Jestem głosem wołającego na pustyni: Prostujcie drogę Pańską! Ostatni prorok Starego Przymierza przyciąga do siebie ludzi świadectwem życia. Zanim rozpoczął publiczną działalność, przeszedł formację duchową na pustyni. Jego ascetyczny tryb życia budzi u ludzi zrozumiały podziw. Przychodzą nad Jordan, gdzie Jan naucza, czasem ze zwykłej ciekawości, ale udają się także po pomoc w rozwiązywaniu trudnych życiowych problemów. Przyjmując i realizując propozycję Jana, wszyscy przeżywają swoje nawrócenie: prostują drogę życia.
Wezwanie do nawrócenia, czyli przygotowania drogi dla Jezusa, słyszymy zwłaszcza podczas adwentowych rekolekcji. Trzeba nam, jak ludziom przychodzącym do Jana, zapytać siebie: Co muszę zmienić w życiu? Jaka wada przeszkadza mi w przyjaźni z Bogiem? Na czym będzie polegało moje adwentowe nawrócenie? To jest warunek naszego autentycznego przygotowania się na święta Bożego Narodzenia.
bp Antoni Długosz
„Jam głos wołającego na pustyni: Prostujcie drogę Pańską”. (J 1, 23)
LITURGIA SŁOWA
Czytanie Pierwsze
(Iz 61,1-2a.10-11)
Duch Pana Boga nade mną, bo Pan mnie namaścił. Posłał mnie, by głosić dobrą nowinę ubogim, by opatrywać rany serc złamanych, by zapowiadać wyzwolenie jeńcom i więźniom swobodę; aby obwieszczać rok łaski Pańskiej. Ogromnie się weselę w Panu, dusza moja raduje się w Bogu moim, bo mnie przyodział w szaty zbawienia, okrył mnie płaszczem sprawiedliwości, jak oblubieńca, który wkłada zawój, jak oblubienicę strojną w swe klejnoty. Zaiste, jak ziemia wydaje swe plony, jak ogród rozplenia swe zasiewy, tak Pan Bóg sprawi, że się rozpleni sprawiedliwość i chwalba wobec wszystkich narodów.
Psalm responsoryjny
(Łk 1,46-50.53-54)
Duch mój się raduje w Bogu, Zbawcy moim
Wielbi dusza moja Pana,
i raduje się duch mój w Bogu, Zbawcy moim.
Bo wejrzał na uniżenie swojej służebnicy,
oto bowiem odtąd błogosławić mnie będą wszystkie pokolenia.
Gdyż wielkie rzeczy uczynił mi Wszechmocny,
święte jest imię Jego.
A Jego miłosierdzie z pokolenia na pokolenie
nad tymi, co się Go boją.
Głodnych nasycił dobrami,
a bogatych z niczym odprawił.
Ujął się za swoim sługą, Izraelem,
pomny na swe miłosierdzie.
Czytanie drugie
(1 Tes 5,16-24)
Zawsze się radujcie, nieustannie się módlcie! W każdym położeniu dziękujcie, taka jest bowiem wola Boża w Jezusie Chrystusie względem was. Ducha nie gaście, proroctwa nie lekceważcie! Wszystko badajcie, a co szlachetne - zachowujcie! Unikajcie wszystkiego, co ma choćby pozór zła. Sam Bóg pokoju niech was całkowicie uświęca, aby nienaruszony duch wasz, dusza i ciało bez zarzutu zachowały się na przyjście Pana naszego Jezusa Chrystusa. Wierny jest Ten, który was wzywa: On też tego dokona.
Aklamacja przed Ewangelią
(Iz 61, 1)
Duch Pański nade mną, posłał mnie głosić dobrą nowinę ubogim.
Słowa Ewangelii według św. Jana
(J 1,6-8.19-28)
Pojawił się człowiek posłany przez Boga - Jan mu było na imię. Przyszedł on na świadectwo, aby zaświadczyć o światłości, by wszyscy uwierzyli przez niego. Nie był on światłością, lecz /posłanym/, aby zaświadczyć o światłości. Takie jest świadectwo Jana. Gdy Żydzi wysłali do niego z Jerozolimy kapłanów i lewitów z zapytaniem: Kto ty jesteś?, on wyznał, a nie zaprzeczył, oświadczając: Ja nie jestem Mesjaszem. Zapytali go: Cóż zatem? Czy jesteś Eliaszem? Odrzekł: Nie jestem. Czy ty jesteś prorokiem? Odparł: Nie! Powiedzieli mu więc: Kim jesteś, abyśmy mogli dać odpowiedź tym, którzy nas wysłali? Co mówisz sam o sobie? Odpowiedział: Jam głos wołającego na pustyni: Prostujcie drogę Pańską, jak powiedział prorok Izajasz. A wysłannicy byli spośród faryzeuszów. I zadawali mu pytania, mówiąc do niego: Czemu zatem chrzcisz, skoro nie jesteś ani Mesjaszem, ani Eliaszem, ani prorokiem? Jan im tak odpowiedział: Ja chrzczę wodą. Pośród was stoi Ten, którego wy nie znacie, który po mnie idzie, a któremu ja nie jestem godzien odwiązać rzemyka u Jego sandała. Działo się to w Betanii, po drugiej stronie Jordanu, gdzie Jan udzielał chrztu.
"Dzień Pański" publikujemy dzięki uprzejmości Ojców Paulistów i Wydawnictwa "Edycja Świętego Pawła".
Warto zobaczyć:
Biuletyn "Dzień Pański" - informacje
Wydawnictwo Edycja Świętego Pawła - informacje
www.liturgia.pl
|
