Najnowsze: Niedziele Święta
Patronat: |
Powrót
PRZYJŚCIE PANA - Pierwsza Niedziela Adwentu piątek, 28 listopada 2008, 21:00 Dodał: (Admin) Człowiek rzadko myśli o śmierci. Zwłaszcza dzieci i młodzież mają życie wypełnione innymi problemami. Jej bliskość przeżywają przede wszystkim nieuleczalnie chorzy oraz starsi wiekiem. Bywa więc i tak, że wiadomość o śmierci ludzi przeraża, sprowadza depresję i załamanie.
Pan Jezus zna ludzkie życie. Jako nasz Wychowawca i Zbawiciel sam stał się człowiekiem i przeszedł przez wszystkie etapy naszej egzystencji, którą zakończył męką i śmiercią. Jezus oddał za nas swoje życie i bardzo zależy Mu na tym, żebyśmy wszyscy w sposób odpowiedzialny i dojrzały korzystali z czasu podarowanego nam przez Boga na ziemi. Gorąco też pragnie, ażeby każdy z nas żył tak, by chwila śmierci była radosnym spotkaniem z Nim, by była spotkaniem długo, bo przez całe życie, oczekiwanym.
Rozpoczynający się Adwent zwiastuje potrójne przychodzenie Jezusa: historyczne – zapowiedziane na początku dziejów ludzkości po zerwaniu przyjaźni z Bogiem przez pierwszych ludzi, liturgiczne – przeżywane każdego roku przez cztery tygodnie grudnia oraz ostateczne – przyjście Pana Jezusa do każdego z nas w chwili naszego konania. Śmierć jest przejściem w inną rzeczywistość, rozpoczyna nowe życie z Bogiem. Nie można zapominać ani też odkładać na później myśli o niej. Świadomość jej istnienia pomoże każdemu z nas dobrze wykorzystać życie, które jest Bożym darem i z którego każdy będzie musiał zdać Bogu sprawę.
bp Antoni Długosz
„Czuwajcie, bo nie wiecie, kiedy pan domu przyjdzie”. (Mk 13, 35)
Liturgia Słowa
Pierwsze czytanie
(Iz 63,16b-17.19b;64,3-7)
Tyś, Panie, naszym Ojcem, "Odkupiciel nasz" to Twoje imię odwieczne. Czemuż, o Panie, dozwalasz nam błądzić z dala od Twoich dróg, tak iż serce nasze staje się nieczułe na bojaźń przed Tobą? Odmień się przez wzgląd na Twoje sługi i na pokolenia Twojego dziedzictwa. Obyś rozdarł niebiosa i zstąpił przed Tobą skłębiły się góry. Ani ucho nie słyszało, ani oko nie widziało, żeby jakiś bóg poza Tobą czynił tyle dla tego, co w nim pokłada ufność. Wychodzisz naprzeciw tych, co radośnie pełnią sprawiedliwość i pamiętają o Twych drogach. Oto Tyś zawrzał gniewem, bośmy grzeszyli przeciw Tobie od dawna i byliśmy zbuntowani. My wszyscy byliśmy skalani, a wszystkie nasze dobre czyny jak skrwawiona szmata. My wszyscy opadliśmy zwiędli jak liście, a nasze winy poniosły nas jak wicher. Nikt nie wzywał Twojego imienia, nikt się nie zbudził, by się chwycić Ciebie. Bo skryłeś Twoje oblicze przed nami i oddałeś nas w moc naszej winy. A jednak, Panie, Tyś naszym Ojcem. Myśmy gliną, a Ty naszym twórcą. Dziełem rąk Twoich jesteśmy my wszyscy.
Psalm responsoryjny
(Ps 80,2-3.15-16.18-19)
Refren: Odnów nas, Boże, i daj nam zbawienie.
Usłysz, Pasterzu Izraela,
Ty, który zasiadasz nad cherubinami.
Zbudź swą potęgę
i przyjdź nam z pomocą.
Powróć, Boże, Zastępów,
wejrzyj z nieba, spójrz i nawiedź tę winorośl.
Chroń to, co to zasadziła Twoja prawica,
latorośl, którą umocniłeś dla siebie.
Wyciągnij rękę nad mężem Twej prawicy,
nad synem człowieczym,
którego umocniłeś w swej służbie.
Już więcej nie odwrócimy się od Ciebie,
daj nam nowe życie, a będziemy Cię chwalili.
Drugie czytanie
(1 Kor 1,3-9)
Łaska wam i pokój od Boga Ojca naszego, i Pana Jezusa Chrystusa! Bogu mojemu dziękuję wciąż za was, za łaskę daną wam w Chrystusie Jezusie. W Nim to bowiem zostaliście wzbogaceni we wszystko: we wszelkie słowo i wszelkie poznanie, bo świadectwo Chrystusowe utrwaliło się w was, tak iż nie brakuje wam żadnego daru łaski, gdy oczekujecie objawienia się Pana naszego Jezusa Chrystusa. On też będzie umacniał was aż do końca, abyście byli bez zarzutu w dzień Pana naszego Jezusa Chrystusa Wierny jest Bóg, który powołał nas do wspólnoty z Synem swoim Jezusem Chrystusem, Panem naszym.
Alleluja
(Ps 85, 8)
Okaż nam, Panie, łaskę swoją i daj nam swoje zbawienie.
Słowa Ewangelii
(Mk 13,33-37)
Jezus powiedział do swoich uczniów: Uważajcie, czuwajcie, bo nie wiecie, kiedy czas ten nadejdzie. Bo rzecz ma się podobnie jak z człowiekiem, który udał się w podróż. Zostawił swój dom, powierzył swoim sługom staranie o wszystko, każdemu wyznaczył zajęcie, a odźwiernemu przykazał, żeby czuwał. Czuwajcie więc, bo nie wiecie, kiedy pan domu przyjdzie: z wieczora czy o północy, czy o pianiu kogutów, czy rankiem. By niespodzianie przyszedłszy, nie zastał was śpiących. Lecz co wam mówię, mówię wszystkim: Czuwajcie!
"Dzień Pański" publikujemy dzięki uprzejmości Ojców Paulistów i Wydawnictwa "Edycja Świętego Pawła".
Warto zobaczyć:
Biuletyn "Dzień Pański" - informacje
Wydawnictwo Edycja Świętego Pawła - informacje
www.liturgia.pl
|