ISIDORUS wiadomości
Dzisiaj jest sobota, 20. kwietnia 2024    
Logowanie | Rejestracja







Najnowsze:
Z kraju
Ze świata
Z Watykanu
Z episkopatu
Z diecezji
Z parafii
Nauka
Powrót Powrót
Siedlce: Święto patronów diecezji Drukuj
wtorek, 28 października 2008, 19:51
Dodał: (Admin)
28 października przypada święto Świętych Apostołów, Szymona i Judy Tadeusza – patronów diecezji siedleckiej. W tym dniu w Katedrze siedleckiej o godz. 18.00 została odprawiona Msza św., której przewodniczył Biskup Siedlecki Zbigniew Kiernikowski. Podczas uroczystości odbył się obrzęd przyjęcia do grona kandydatów do diakonatu i kapłaństwa - alumnów Wyższego Seminarium Duchownego w Siedlcach.

Sylwetki Świętych:


ŚW. SZYMON GORLIWY
Imię Szymon (Symeon) pochodzi z hebrajskiego shime'on - "Bóg wysłuchał". W czasach Pana Jezusa należało do częściej spotykanych. Nosił je pobożny starzec, któremu Duch Święty objawił, że nie umrze, dopóki nie zobaczy Mesjasza i który podczas Ofiarowania w świątyni wziął małego Pana Jezusa na ręce i nazwał Go "światłem na oświecenie pogan" (Łk 2, 25-29). Imię to nosił także św. Piotr, zanim Pan Jezus nadał mu nowe imię. Pismo święte wymienia także Szymona Cyrenejczyka, który pomagał Panu Jezusowi dźwigać krzyż w Jego ostatniej drodze. Ewangelia wg św. Łukasza wymienia Szymona faryzeusza, który zaprosił Pana Jezusa na ucztę, a według św. Jana Ewangelisty imię to nosić miał ojciec Judasza Iskarioty.

O św. Szymonie Ewangelie wspominają tylko trzy razy. Św. Mateusz i św. Marek nazywają go Kananejczykiem, a św. Łukasz mówi o nim Szymon Gorliwy (Zelota). Z tego powodu niektórzy uważają, że zanim został uczniem Pana Jezusa, Szymon był faryzeuszem. Faryzeusze w czasach rozprzężenia moralnego pod wpływem pogańskich kultur usiłowali zachować i utrzymać czystość religii Mojżeszowej. Zeloci stanowili wśród nich bardzo silne stronnictwo. Należał do nich przed swoim nawróceniem także św. Paweł.

Szymon zawsze wymieniany jest razem z apostołami Judą Tadeuszem i Jakubem Młodszym. Z tego powodu też niektórzy sądzą, że obaj apostołowie byli braćmi św. Szymona. Tradycja chrześcijańska potwierdza te domysły. Podaje też, że po śmierci apostołów Jakuba Starszego i Jakuba Młodszego zasiadł na stolicy jerozolimskiej.

Co do śmierci św. Szymona tradycja podaje kilka wersji. Według jednej z nich miał ponieść śmierć w Jerozolimie za panowania cesarza Trajana, w wieku ponad 100 lat. Według niektórych przekazów św. Szymon miał zostać ścięty. Według innych przekazów głosił Ewangelię wraz ze św. Judą Tadeuszem nad Morzem Czerwonym i w Egipcie, lub też w Babilonii i Palestynie, albo w Syrii, Mezopotamii i Persji. Razem też mieli ponieść śmierć męczeńską, chociaż część tradycji nie potwierdza tej wersji. Tradycja podaje też kilka równych wersji śmierci świętego Szymona: raz mówi się o ścięciu mieczem, innym razem o zabiciu Judy Tadeusza i Szymona maczugą (lub pałką) albo włócznią, a inne źródła (raczej jednak późniejsze) podają, że został przepiłowany drewnianą piłą. Dlatego też w ikonografii św. Szymon jest przedstawiany z bardzo różnymi narzędziami męczeństwa: piłą, włócznią, maczugą, mieczem albo ołowiem; czasem z rybą. Czasem trzyma także krzyż, a prawie zawsze księgę. Poza tym ukazywany był prawie wyłącznie razem ze św. Judą Tadeuszem, co może właśnie wskazywać na razem poniesioną śmierć.

Według świadectwa mnicha Epifaniusza z IX wieku ciało św. Szymona spoczywało w Nicopolis w Bułgarii, w kościele wystawionym ku jego czci. Obecnie relikwie św. Szymona i św. Judy Tadeusza mają znajdować się w Rzymie w bazylice św. Piotra w kaplicy Najświętszego Sakramentu. Część relikwii św. Szymona ma posiadać również Tuluza (Francja).

Święty Szymon jest patronem farbiarzy, grabarzy, wytwórców wyrobów skórzanych, tkaczy, murarzy, pracowników leśnych i drwali, a także patronem beznadziejnych przypadków.

św. Juda Tadeusz
św. Juda Tadeusz
ŚW. JUDA TADEUSZ
Jego imię oznaczay tyle, co "odważny". Nie wiemy, dlaczego Ewangeliści nadali mu to miano. Święty Juda był bratem św. Jakuba Młodszego (Mt 13,55). Dlatego bywa nazywany "Juda Jakubowy" (Łk 6,16; Dz 1,13). Być może, że był również bratem św. Szymona, chociaż współczesna egzegeza to kwestionuje. Nie wiemy, dlaczego Orygenes, a za nim także inni pisarze kościelni, nazywają św. Judę Tadeusza także przydomkiem Lebbeusz.

Św. Juda Tadeusz zostawił piękny List, który należy do ksiąg Pisma Świętego. To dowodzi, że był on człowiekiem wykształconym. Nie musiał go sam pisać odręcznie, ale jak to było wówczas w powszechnym zwyczaju, mógł go podyktować. Na wstępie Listu przedstawia się jako brat Jakuba. Nie wspomina natomiast ani słowem o tym, żeby miał być bratem także Szymona. Na tej podstawie współczesna egzegeza odrzuca pokrewieństwo Judy z Szymonem To jednak byłby za słaby argument Św Juda mógł powoływać się na św Jakuba, gdyż był on wtedy biskupem Jerozolimy, pierwszej gminy chrześcijańskiej Język św. Judy jest jędrny i plastyczny. Pana Jezusa, na którego pokrewieństwo mógłby się powoływać, nazywa Panem, a siebie nazywa Jego sługą (w l, 4 itp).

Kult św. Judy Tadeusza był żywy w wielu krajach, także w Polsce. Odbierał i nadal odbiera kult jako patron od spraw beznadziejnych W wielu kościołach naszej Ojczyzny odbywają się raz w tygodniu specjalne nabożeństwa ku czci św. Judy Tadeusza z odczytaniem próśb i podziękowań. Święty miał w Polsce swoje sanktuaria. Np. jeszcze dzisiaj w Warszawie w kościele misjonarzy gromadzą się spore grupy wiernych na cotygodniowe ku jego czci nabożeństwo.

Święto apostołów Szymona i Judy Tadeusza obchodzi się jednocześnie, ponieważ prawdopodobnie razem ponieśli męczeńską śmierć.


źródło: Radio Podlasie - www.radiopodlasie.pl




Modlitwa za wstawiennictwem św. Judy Tadeusza w ciężkim strapieniu





O święty Judo Tadeuszu, krewny Chrystusa Pana, wielki Apostole i Męczenniku, sławny cnotami i cudami, Ty jesteś potężnym Orędownikiem w przykrych położeniach i sprawach rozpaczliwych. Przychodzę do Ciebie z pokorą i ufnością i z głębi duszy wzywam Twojej przed Bogiem pomocy. O święty mój Patronie, któremu Bóg dał przywilej ratowania w wypadkach, gdzie już nie ma nadziei pomocy, spojrzyj na mnie łaskawie. Oto życie moje pełne cierpień i boleści; dzień za dniem upływa w ucisku, a serce moje wezbrało goryczą. Drogi mojego życia gęstym pokryły się cierpieniem i ledwie dzień mija bez troski i łez. Umysł mój otoczony ciemnością; niepokój, zniechęcenie i rozpacz nawet wdzierają się do duszy tak, iż niemal zapominam o Boskiej Opatrzności.

O święty mój Orędowniku, ty mnie nie możesz opuścić w tym moim smutnym położeniu. Nie odejdę od stóp Twoich, dopóki mnie nie wysłuchasz. Pospiesz ku ratunkowi mojemu, a wdzięczność moją okazywać Ci będę przez całe życie, szerząc cześć Twoją. Amen.



Jeśli możesz - pomóż nam!
Przeczytaj jak to uczynić
Ludzie onet.pl Digg Del.icio.us Technorati Wykop Śledzik Blip Flaker Facebook Tweeter Google Bookmarks Pinger


Waszym zdaniem: Dodaj komentarz Zobacz wszystkie (0)
Aby dodać komentarz, proszę się zalogować.
Logowanie:
Użytkownik: Hasło: Pamiętaj!   
   Zarejestruj się
Nie ma jeszcze żadnych komentarzy. Twój może być pierwszy.

Na skróty:

Polecamy:

Stopka wydawnicza:

© 2002-2015 Chrześcijański Portal Świętego Izydora
Patrona Internetu i Internautów, ISSN 1803-1285
Wydawca:
Consociatio S. Isidori Hispalensis, o.s.
Redaktor naczelny:
Tomasz Adam Kaniewski
Adres redakcji:
Redakcja Portalu św. Izydora,
skrytka pocztowa 59,
57-350 Kudowa Zdrój
Konto bankowe:
Fortis Bank Polska, O/Wrocław
73 1600 1156 0004 0601 7389 6080
Projekt i wykonanie:


Česká verze Wersja polska

0.02845001