ISIDORUS felietony
Dzisiaj jest poniedziałek, 2. grudnia 2024    
Bł. Rafała Chylińskiego, prezbitera
Logowanie | Rejestracja







Najnowsze:
Społeczeństwo
Wiara
Dziecko
Młodzież
Małżonkowie
Rodzice
Seniorzy
Codzienność
Duchowni
Kultura i sztuka
Powrót Powrót
Wspólnota Drukuj
piątek, 21 marca 2008, 18:40
Dodał: (Admin)
Każda wspólnota ma swoje ludzkie problemy. Tworzą ją przecież ludzie. Jednak mimo wszelkich grzechów, słabości i niedoskonałości wspólnoty życia konsekrowanego i samo życie poświęcone Bogu istnieje nieprzerwanie od początków chrześcijaństwa. Trwa ono pośrodku Kościoła i świata jak płonąca lampa.



Wydaje się, że w naszych czasach coraz częstsze są powołania do życia w samotności. Miasta - wielkie współczesne pustynie - zdają się potrzebować jakiejś nowoczesnej formy pustelnictwa. Powołanie takie jest niezwykle wymagające. Podoła mu jedynie ktoś o silnej, dobrze ukształtowanej osobowości. Św. Benedykt w swojej Regule wspomina o życiu samotnym jako najtrudniejszej formie życia konsekrowanego.

Słowo konsekracja pochodzi od łacińskiego "secare" oznaczającego "odcinać". Osoba konsekrowana staje się kimś odciętym od tego świata, należy do innej rzeczywistości, do Boga. Bez względu na to w jakich warunkach realizuje się to powołanie - czy żyje w klasztorze za klauzurą czy w świecie - pozostaje oddana Panu. I to jest istota życia konsekrowanego przylgnięcie całym sobą do Jezusa.

Wybranie formy życia pociągającej za sobą podjęcie życia wspólnego nie oznacza, że nie będzie się samotnym. W najgłębszej części duszy człowiek może przebywać jedynie z Bogiem. Ludzie nie mają tam wstępu. Życie wspólne przynosi radość z dzielonego z innymi powołania ale i pociąga za sobą trudności związane z różnicami charakterów i nieuchronnymi w każdej ludzkiej grupie konfliktami. Wspólnota może być umocnieniem duchowym i gwarantować pewną ochronę, może jednak być miejscem bolesnego doświadczania samotności i niezrozumienia.

Z kolei samotność nie może oznaczać separacji, zamknięcia ani skupienia na sobie samym. Pustelnik, który odetnie się od swego źródła przegrywa. Samotność konsekrowanych jest odbiciem samotności Boga. Bóg jest sam, ale sam dla nas. W sercu pustelnika musi być miejsce dla bliźnich, tych bliskich i tych dalekich, których imion nawet nie zna. Wybór pustyni musi oznaczać również gotowość na podjęcie walki duchowej. Pustynia jest miejscem zmagań.

Trzeba naprawdę dobrze poznać siebie by podjąć odpowiednią decyzję - samotność czy wspólnota...
Ludzie onet.pl Digg Del.icio.us Technorati Wykop Śledzik Blip Flaker Facebook Tweeter Google Bookmarks Pinger


Waszym zdaniem: Dodaj komentarz Zobacz wszystkie (0)
Aby dodać komentarz, proszę się zalogować.
Logowanie:
Użytkownik: Hasło: Pamiętaj!   
   Zarejestruj się
Nie ma jeszcze żadnych komentarzy. Twój może być pierwszy.

Na skróty:

Polecamy:

Stopka wydawnicza:

© 2002-2015 Chrześcijański Portal Świętego Izydora
Patrona Internetu i Internautów, ISSN 1803-1285
Wydawca:
Consociatio S. Isidori Hispalensis, o.s.
Redaktor naczelny:
Tomasz Adam Kaniewski
Adres redakcji:
Redakcja Portalu św. Izydora,
skrytka pocztowa 59,
57-350 Kudowa Zdrój
Konto bankowe:
Fortis Bank Polska, O/Wrocław
73 1600 1156 0004 0601 7389 6080
Projekt i wykonanie:


Česká verze Wersja polska

0.02871990